Dhandanggula

Semut ireng anak-anak sapi
Kebo bongkang nyabrang ing bengawan
Keyong gondhang trak sungute
Timun pikulan wolu
Surabaya geger kepati
Geger wong moyak macan
Den wadhahi bumbung
Alun-alun Kartasura
Gajah meto cinancang wit sidagori
Mati cineker ayam

Tembang dolanan

Numpak Sepur

Sinten numpak sepur mbayare setali
Wong niki sepur dhur badhe teng Betawi
Sinten trima bonceng konangan kondektur
yen didhendha kenceng napa boten kojur

Sinten numpak sepur badhe teng Kediri
Sinten pengin makmur mangga dhateng ngriki
Mlaku panas-panas ora nggawa payung
sandhale diseret dlamakane mlenthung
Surabaya geger ngungsi ning Mediun
Mediun Jakarta janji rukun tetep merdheka

Tembang Macapat

KINANTHI

Padha gulangen ing kalbu
Ing sasmita amrih lantip
Aja pijer mangan nendra
Kaprawiran den kaesthi
Pesonen sarira nira
Cegah dhahar lawan guling

TULADHA PRANATACARA KEMPALAN MUDHA-MUDHI

Assalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh
Ingkang kula urmati pangarsa mudha-mudhi, ingkang kula urmati ugi pengurus mudha-mudhi lan kanca-kanca wiranen ingkang kula tersnani.
Langkung rumiyin mangga-mangga kita tansah ngunjukaken raos puji syukur dhumateng Allah Swt. Ingkang sampun maringi kita sedaya kasehatan satemah kula lan panjenengan sedaya saged kempal wonten ing mrika sakperlu kempalan rutin. Boten kesupen ugi sholawat sarta salam mugi kunjuk dhumateng junjungan kita Nabi Agung Muhammad Saw, ingkang maluber dhumateng garwa, putra, sohabat, lan pendherek-pendherekipun khususipun kula lan panjenengan sedaya wwonten ing mriki.
Sakderengipun acara kawiwitan, keparenga kula ngaturaken rantamaning hadicara wonten ing wekdal dalu punika.
Ingkang sepisan pambuka.
Kaping kalih sambutan saking Mbak Dini.
Kaping tiga inti ingkang dipunacarani dening pangarsa karangtaruna sambirejo.
Kaping sekawan lain-lain lan kaping gangsal panutup.
Mangga-mangga hadicara wonten ing wekdal dalu punika kita bikak kanthi waosan basmallah sesarengan. Maturnuwun, mugi-mugi kanthi waosan kasebut saged nglancaraken hadicara wonten ing wekdal dalu punika.
Acara ingkang kaping kalih inggih menika sambutan saking Mbak Dini. Dhumateng Mbak Dini wekdal saha papan kula sumanggaaken.
Maturnuwun dhumateng Mbak Dini ingkang sampun maringi sambutan. Acara saklajengipun inggih menika inti ingkang dipunacarani dening pangarsa mudha-mudhi, dhumateng Mas Warjilan wekdal saha papan kula sumanggaaken.
Maturnuwun dhumateng Mas Warjilan ingkang sampun ngisi Acara inti kempalan mudha-mudhi wonten ing dalu punika. Acara ingkang kaping sekawan inggih menika lain-lain, dhumateng mbak Santika wekdal saha papan kula sumanggaken.
 Maturnuwun dhumateng Mbak Santika ingkang sampun ngisi lain-lain.
Acara ingkang pungkasan inggih menika panutup. Mangga-mangga hadicara ing wekdal dalu punika kita tutup kanthi waosan hamdallah sesarengan. Maturnuwun.
Mbokbilih anggen kula matur kathah kalepatan kula nyuwun agunging pangapunten. Kula akhiri.
Wassalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh.

TULADHA ATUR-ATUR KENDURI

“Mekaten Pak, sowan kula mriki sepisan tuwi kawilujengan Bapak Dani sakulawarga dene ingkang kaping kalih, kula sowan mriki dipunutus dening Bapak Wagiman ngaturi panjenengan supados rawuh wonten dalemipun, benjing dinten minggu, tanggal 16 oktober 2017 jam 10.00 saperlu paring donga pangestu dhumateng putranipun Pak Wagiman ingkang dipunkhitanaken.”

KAHANAN WONTEN ING KECAMATAN PUNDONG KABUPATEN BANTUL

Pundong menika kalebet salah satunggaling kecamatan ingkang mapan wonten ing Kabupaten Bantul. Kecamatan Pundong mapan wonten ing sisih kidul Kabupaten Bantul. Kutha Kecamatan Pundong wonten ing Dusun Bodowaluh, PIring, Pundong, Baran Menang, Lan Kembang Kerep. Kantor kecamatanipun mapan wonten ing Dusun Piring Kalurahan Srihardono. Kecamatan Pundong dipunliwati Lepen Opak ingkang pucukipun wonten ing pasisir Parangtritis nyigar desa Srihardono, desa Seloharjo, lan Desa Panjangrejo.
Papan wisata wonten ing Kecamatan Pundong ugi kathah sanget. Antawisipun Sentral Industri gerabah Pangjangrejo, goa jepang surocolo pundong, jembatan soka seloharjo, pundong, grojogan pucung seloharjo, pundong, grojogan sentong ingkang mapan wonten ing Sambirejo, Bobok Tempel, Kalurahan Seloharjo, peken Pundong ingkang mapan wonten ing pusat kecamatan. Wonten ing peken Pundong, taksih kathah tiyang ingkang sade dhaharan tradisional kayata tiwul, geplak, gaplek, gathot, juwawut ketan, cethil, ongol-ongol, gethuk, karangan, kethak, lan dhaharan khas pundong kayata bakmi pedes Pundong lan abangan. Bakmi pedes utawi Mie Des menika bakmi pedes ingkang dipundamel saking pati tela ingkang dipuniris boten dipungiling kados bakmi biasanipun. Raosipun eco sanget, bentukipun sekedhik kotak lan cendhak. Kuahipun kenthel warni soklat ugi wonten irisan kubis, godhong loncang lan endhogipun.

CARIYOS NALIKANIPUN PITEPANGAN

Dina iku murid anyar padha wayahe dumduman kelas. Ing SMK 1 Pundong Ita katon bingung, jalaran durung duwe papan lan kanca lungguh. Dheweke banjur nyeraki bocah sapantarane. Kanthi sikap sopan Ita ngaruh-aruhi bocah mau.

Ita : “nuwun sewu mbak, panjenengan ketampi jurusan menapa nggih?”

Fitri : “TKJ, menawi mbak?”

Ita : “kula nggih TKJ mbak, lha panjenengan TKJ menapa mbak?”

Fitri : “kula TKJ A mbak, panjenengan?”

Ita : “sami, kula nggih TKJ A.”

Fitri : “nderek nepangaken nami kula Fitri.”

Ita : “kula Ita, saking smp pundi?”

Fitri : “ kalih Imogiri, menawi mbak?”

Ita : “kalih Pundong”

Fitri : “sampun angsal papan lungguh dereng?”

Ita : “dereng, menawi mbak?”

Fitri : “kula nggih dereng menawi awor pripun?”

Ita : ”keleresan, inggih mangga. Wonten ngajeng kemawon!”

Fitri : ”inggih.”

Bocah loro mau banjur mlebu kelas, lan lungguh ing kursi ngarep dhewe. Ita lega amarga sampun angsal papan lan kanca lungguh. Ita lan Fitri banjur omong-omongan lan dadi kanca akrab kawit saiki.

CERKAK

ORA ILANG

Dening : Surati

Wektu iku dina prei kenaikan kelas. Adat saben tahun ing sekolahanku yen bibar unggah-unggahan kelas loro munggah kelas telu, bareng-bareng piknik migunakake bus pariwisata. Pas tahun ajaran wingi  piknik menyang Bandung.

“Mel, aku tengok awor kowe ya?” pitakonku marang Amel

“ya.”

Bareng wes siap kabeh, bus pariwisata sing uwis kebak iku mangkat menyang Bandung. Jam 6 sore bise sing dinggo piknik mandeg ing pombensin sakperlu sholat maghrib. Banjur pas jam 7 bengi bise mandeg ing restoran Gombong sakperlu makan malam lan sholat isya. Sakwise kabeh wis siap, banjur bise nglanjutke menyang Bandung.

Pas bengi kapisan aku ora biso turu.

“Mel, kowe kademen ora?” pitakonku marang Amel

“we lha mah meneng wae kowe ki Mel?”

Tak enteni pirang-pirang detik nanging Amel ora njawab pitakonku. Banjur tak tiliki, jebul wonge uwes turu nglintek. Bengi kui mripatku tak merem-meremke senajan gur merem nanging ora turu.

Saksampunipun jam papat luwih 15 menit, aku lan kanca-kanca tekan Bandung, age njujug neng rumah makan Grafika, sakperlu solat subuh, adus, lan sarapan. Jam 5 aku lan kanca-kanca adus. Hawane ning Bandung adem banget nganti wonten kanca kula ingkang gerah masuk angin, banjur dipunkeroki kaliyan Ibu guru. Saksampunipun rampung kula lan kanca-kanca banjur mlebet wonten bis malih.

“wis lengkap kabeh urung?”, pitakonanipun Pak guru.

“sampun pak”. jawabe murid-murid.

Bareng wis siap kabeh, bus pariwisata nglanjutke lunga menyang Ciater. Saksampunipun dumugi wonten ing Ciater menika kula lan kanca-kanca sesarengan demok banyu anget wonten mrika uga mubeng-mubeng ing panggonanipun tiyang sade.

“Lia ayo mlebu neng gon rumah hantu?”, pitakone Amel marang Lia.

“emoh aku lha kancane gor sithik kok”. jawabe Lia.

“nek kowe gelem ora Ka?”, pitakone Amel marang aku.

“nek aku manot, ning nek gor wakdhewe wong 2 aku gemang”. jawabku mangsuli pitakonane Amel.

“yo uwis lah rasah sido wae nek ngono”. ngendikane Amel.

Saksampunipun kumpul wonten ing bis, banjur bise nglajengaken lampah menyang wonten ing Tangkuban Perahu. Dalan tumuju dhateng Tangkuban Perahu menika nyengkrek. Wonten ing Tangkuban perahu dipunwenehi tiket 2 kangge numpak angkot menyang kaliyan wangsulipun. Saksampunipun tekan padha ninggali Tangkuban Perahunipun. Ananging boten suwe banjur padha wangsul, amargi boten tahan kaliyan hawanipun wonten ing mrika. Saksampunipun wonten ing Tangkuban Perahu menika banjur nglajengaken lampah tumuju dhateng Museum KAA (Konferensi Asia Afrika). Saksampunipun wonten ing Museum KAA menika banjur tumuju dhateng Cibaduyut supados tumbas oleh-oleh kangge kluarga wonten ing griya piyambak-piyambak.

Nalika dinten ingkang pungkasan lan bise sampun dumugi wonten ing sekolahan, kula lan kanca-kanca sedaya banjur padha wangsul wonten ing griyanipun piyambak-piyambak. Amargi griyanipun kula, Amel lan Lia menika celak, kita wangsul sesarengan numpak bis. Saksampunipun pirang-pirang menit bispun mandheg.

“Mbak ngalamun ya?” pitakkonanipun kenek marang kula lan kanca-kanca.

Banjur kula, Amel lan Lia gregah medhun saka bis, amargi selak isin. Neng batinku mandheg kula kinten nunggu tiyang sanes, ananging ngenteni ne medhun kula lan kanca-kanca menika.

“Mel, lha tasku endi yo? Sek eneng sragam lan hpne mau?” pitakonku marang Amel ingkang bareng-bareng medhun saka bis.

“lha embuh ya. Opo ndanganu ketinggal ning bis sing awakdhewe nunggang mau.” jawabipun Amel.

“wadoh, paling iyo mel. Terus aku sesuk sekolah kepiye nek sragamku malah ilang iki?”

Aku nyambut hpnipun Amel kangge miscall hpku sing ilang awor sragam kala wau. Thut….thut….thut…

Sakwise dipunangkat kula banjur ngendika “Hallo”. Eba kagetku dakrungu swara ingkang sero banget yaiku ibuku nggugah kula.

“Ka…. tangi sekolah.” ngendikane Ibu.

“lho sragam kula menapa mboten ical?”

“ilang? Wis kana gek ndang adus.”

Karo mangkat ning kamar mandi aku rumangsa ayem, sragamku ora ilang.